De reis (via via naar Bangkok)

Na drie vluchten veilig aan gekomen in Bangkok. Mijn eerste vlucht begon 11 augustus op Schiphol naar Helsinki. Uitgezwaaid en hup door naar de juist. Gate voor het boarden. Ik kon als één van de laatste aan board en om twaalf uur zaten we in de lucht. Korte vlucht, maar goed verzorgend met drankjes en een broodje.

Op Helsinki aan gekomen moest ik 19 minuten naar de volgende gate lopen. Dat was even door lopen we zouden namelijk binnen veertig minuten weer gaan boarden en ik moest nog door de paspoort controle. Dat was ideaal paspoort werd ingescand, door lopen, ik werd gescand en kon daarna zo weer verder lopen. Eenmaal bij de gate liep het boarden ook nog een halfuur uit. Ik zat in dit vliegtuig naast het gangpad en aan de andere kant zat een brede Fin, die de armleuning in nam en daarbij ook nog een deel van mijn stoel. Gedurende de vlucht dan ook maar twee uurtjes geslapen.

Na tien uur vliegen kwam ik om zeven uur aan op Hanoi. Dit was het spannendste moment van de reis, want voor Vietnam heb je een Visum nodig. Maar omdat ik door zou vliegen zou dat niet nodig zijn. Ik snapte alle aangegeven borden in de hal niet. Maar wist wel dat ik niet in de rij voor het visum moest gaan staan, dus dat werd vragen. De eerste Vietnamees sprak geen Engels, de tweede stuurde mij door een gangetje. Dat gangetje door had ik drie opties, toch maar naar waar de meeste mensen zijn. Door een Vietnamees gedelegeerd naar een soort paspoort controle ook hier moest ik niet zijn.

Weer de andere hoek in gestuurd en na vragen bij de balie waar ik niet moest zijn kwam ik waar ik zijn moest. Een balie met drie Vietnamezen met schreeuwende mensen door de portofoons. Wat zij voor mij gingen doen was mijn compleet onduidelijk. Uiteindelijk bleek dat zij mijn bagage van mijn vlucht gingen opzoeken voor mijn laatste vlucht. Ik werd naar een bankje verwezen waar ik volgens de Vietnamese een uur moest blijven wachten. Ze kwam nog eenmaal terug voor de kleur en aantal kilo, wit en twaalf kilo. One two? Yes! Colour? White! Daar ging ze weer. Binnen vijf minuten stond er een aardige goed engels sprekende Vietnamese voor me, die me naar de lounge zou brengen. Ik kon zo door lopen en daar stond ik iets voor achten bij de gates.

Onze vlucht zou pas om half vijf vertrekken naar Hanoi en Ronald die al op het vliegveld was kon zijn bagage pas om half twee in checken en door naar mij. Dat werd zelf entertainment voor zes uren. Korte blik door de lounge kwam ik gauw tot de conclusie dat er weinig te beleven viel hier. Ik zag mensen slapen, dus dat leek mij een prima plan. Beentjes gestrekt, hoofd op de tas en een uur later werd ik weer wakker. Inmiddels was het in de hal druk en toen ik liggend nog aan het wakker worden was hing er een Aziaat boven mijn hoofd. Can we sit here? Prima. Nadat de hal weer leeg was ben ik weer een uurtje gaan slapen. Toen ik wakker werd was het inmiddels al elf uur.

En vroeg ik mij af hoe ik door het geschreeuw in de lounge over de vertrekkende vliegtuigen zo vast had kunnen slapen. De lounge en de hal bleken na een wandeling ook echt niks voor te stellen. De winkels aan de ene kant waren precies hetzelfde als aan de andere kant. En er waren wel acht gates op het vliegveld. Ik kocht een flesje water met mijn dollars en het wachten op Ronald was nog maar een uur.

Tegen tweeen kwam hij eindelijk door de handbagage controle en konden we samen verder wachten. Ik zat er inmiddels zes uren dus had het luisteren naar de schreeuwende vrouwen door de intercom en het liedje dat nonstop werd gedraaid uitgeschakeld. Toch hoorde ik op een gegeven moment mijn naam worden geschreewd tussen andere woorden door. Bij de gate stond een hele rij voor het boarden, terwijl wij rustig zaten te praten. Wisten niet wat nu te doen, dus gingen er maar bij staan en naar de wc. Op de wc nogmaals 'Lora Jacob', snel snel dat was ik dus wel. Ze wilden nog even checken of ik er nog was na acht uren wachten. Ready for Boarding en de laatste vlucht. Qatar als luchtvaartmaatschappij een dikke aanrader wat een mooi vliegtuig. De mooiste vlucht was dit met de mooiste stoelen, mooiste plek naast het raam, eem scherm met nieuwe films en series, heerlijk broodje en drinken erbij en ik was nu niet meer alleen ook fijn. Na anderhalf uur in de lucht werd de daling ingezet en zag ik de skyline van Bangkok. Het besef dat ik in Azie was, dat was er nog niet, inmiddels wel.

Stempel in het paspoort en de bagage ophalen. Ik hoopte dat ze de goede tas in Vietnam hadden mee gedaan op de vlucht. Na wachten kwam hij over de band aan, niet ongeschonden met een klein gaatje in de flightbag. Op naar onze kamer in Bangkok. We namen de skytrain en daarna de taxi. Na de in check even de kamer bekeken en vervolgens lekker in een restaurantje gegeten. Terug op de kamer was het tijd om te slapen. Vandaag kijken of we met de trein naar het zuiden kunnen.