De laatste twee weken in Azie

Daar zit ik dan thuis in Nederland achter mijn laptop te typen. Niet meer op mijn telefoon als ik niet meer kon slapen of in een wiebelende busje waar de buschauffeur alles behalve veilig reed. Afgelopen vrijdag ben ik om zes uur in de avond geland op schiphol. Met de koffer van Ronald, maar zonder mijn backpack. Deze leveren ze morgen bij mij thuis af, kan niet wachten. Na het geregel bij de bagageband kwam ik door aankomsthal twee naar buiten. Mijn ouders stonden mij daar op te wachten om naar huis te rijden met de auto naar Holwierde. Onderweg viel ik in slaap het was nou eenmaal nacht voor mij toen ik wakker werd waren we bijna thuis. Mama hielp mij uit de auto komen met schilderij, tas en ballon. De koffer zou zij wel doen zei ze tegen mij. Ik liep het huis binnen gooide mijn haviannas uit mijn tasje neer. En liep de kamer in, dit was het dan. Met mijn slaperige hoofd begon ik het spandoek te lezen W-E-... Surprise mijn zeven lieve vriendinnen sprongen achter het muurtje in de kamer vandaan. Welkom thuis Laura! Een warm welkom in een voor mij koud Nederland. De meiden gingen samen op de lange bank zitten en op de grond en ik begon te vertellen over mijn reis. De eerste twee en een half week hebben jullie al gelezen. Ik zal nu verder gaan bij Bangkok.

In Bangkok kwamen om tien uur na een tuktuk rit en de busrit daarvoor aan vanuit Kanchanaburi. Ik had een appartement geboekt en na wat zoeken van de tuktuk-driver kwamen we bij Vareevara. Met drie man stonden ze ons al op te wachten. We betaalden ons verblijf en de bagage werd op een kar gegooid. We kwamen bij een prachtige kamer aan. Ik had weer goed geboekt! Na de spullen neergelegd te hebben zijn we door de buurt naar onze favoriete supermarkt seven/eleven gelopen. Wat lekker fruit, eten en drinken mee voor in onze koelkast. Onder de douche door en lekker op bed, morgen hadden we nog een hele dag te gaan in Bangkok.

De volgende ochtend gingen we rond tien uur op pad. De vrouw van het hotel zei dat dichtbij wat zat om te eten. Wat zij had aangegeven konden wij niet vinden, maar we vonden wel een restaurantje voor lokale mensen. We kozen rijst, een stuk vlees en wat over de rijst. Het was heerlijk, morgen maar weer heen. We gingen naar de watertaxi om twee tempels te bezoeken. Na de tempels zijn we met de boot en de skytrain door gegaan naar MKB en Siam. De vorige keer hadden we slechts één winkelcentrum gezien nu een heleboel. Ik had Ronald beloofd dat we naar de Mac Donalds zouden gaan, dus na wat gewinkel moesten we naar de mac. Twee kingsize menu's op tafel, de porties van de Aziaten zijn normaal zo klein maar deze waren voor ons zelfs groot. Van winkelcentrum naar winkelcentrum kwamen we één in met een starbucks en ook daar zouden we nog heen gaan. Ik beloofde Ronald dat we er heen zouden gaan als we het winkelcentrum uit zouden lopen. De roltrap op en daar waren de winkels chanel, cartier, louis vuitton en hele dure auto's. Ronald zijn zin, want die wilde meteen lekkere koffie. Hierna besloten we om terug te gaan met de skytrain en watertaxi naar Chinatown om daar te gaan eten. Konden eerst heel Chinatown niet vinden, maar na een kwartier lopen waren we er beland. Loempia en een chinees gerecht gegeten, daarna met de taxi naar Khao San Road. Heerlijke sfeer met overal muziek, winkeltjes en tentjes om te gaan drinken. Ik kocht een hangmat voor als ik later een tuin heb met twee bomen erin, want op dit moment kan deze nergens hangen. Daarna zijn we gaan zitten waar Ronald zijn reis begon. We zaten nog maar een kwartier of er kwamen al een vrouwtje bij ons aan tafel staan. Ik had er na de eilanden een sport van gemaakt om in elke plaats een bandje te kopen. We wilden niks kopen maar deze vrouw was zo grappig, dat we uiteindelijk na een kwartier twee armbandjes hebben gekocht. Toen ze bij ons aan tafel stond zette ze haar hoed ook nog bij ons op het hoofd. Nadat zij weg was kwam de volgende en weer kreeg Ronald een hoed op. Uiteindelijk heeft hij van drie verschillende vrouwen een hoed opgehad haha. Drankjes op dus tijd om naar huis te gaan, morgen de laatste dag in Thailand.

Vandaag gingen we naar de weekendmarkt en de dierentuin. De halte van de skytrain leek wel te lopen om naar de weekendmarkt te gaan. Na een halfuur lopen kwamen we erachter dat het tegen viel, maar stonden we al wel voor de dierentuin. Eerst maar de dierentuin in dan voor een klein bedrag mag je naar binnen. Het is hartstikke leuk om in Azie naar de dierentuin te gaan, want ze hebben dieren die je in Nederland niet in de dierentuin ziet. Ook kan je veel dichterbij de dieren komen. Zo kon je daar één van de meest gevaarlijke dieren ter wereld voeren, de nijlpaard. Je kon voor een euro gras kopen en de nijlpaarden voeren. Nadat we de hele dierentuin waren doorgelopen in een paar uurtjes zijn we verder gaan lopen naar de halte van de skytrain. Achteraf was het veel te ver, maar zo zie je wel echt van de stad laten we maar zeggen. Eenmaal aangekomen op de markt bleek hij echt enorm te zijn en was het ook hartstikke druk. We gingen eerst wat te eten zoeken. We kwamen op straat te zitten bij een enorme schreeuw lelijk, die man kon schreeuwen. Na een paar uurtjes en niks gekocht te hebben wilden we weer terug naar ons hotel. Het was enorm druk op de trap van de skytrain en de taxi´s werden voor ons neus weggepikt. Uiteindelijk aan de overkant een taxi gepakt naar ons hotel, de prijs viel ons reuze mee en achteraf hadden we misschien beter gelijk met de taxi kunnen gaan. Het was de laatste dag in Thailand en ons geld was bijna op, dus het werd op straat eten en wat boodschapjes bij de seven-eleven. Nog een keer pinnen was niet perse nodig, zo konden we het vast ook wel redden.

De volgende dag was het 31 augustus tijd om naar Hanoi, Vietnam te vliegen. Met de taxi werden we naar de Skytrain gebracht. In de skytrain kwam ik erachter dat ik niet wist waar mijn paspoort was. Dit zou Ronald nooit gebeuren zei hij, maar ik wist wel zeker dat hij erin zat. Voor de balie van Qatar airways de backpack overhoop gehaald en hebbes. Gauw inchecken, het gewicht van de backpacks viel ons reuze mee. Tijd om onze laatst bathjes uit te geven aan ontbijt en dan naar de gate. Heerlijk vonden we het we mochten weer vliegen met Qatar airways. Mooi vliegtuig, lekker eten en drinken, en een scherm met zoveel keuze uit films en series. Op Hanoi aangekomen moesten we eerst onze Visa ophalen. We liepen de trap af naar beneden en daar stond Lauren al. Ronald herkende hem eerst helemaal niet, maar ik wel direct. Vanaf nu waren we met z´n drieën. Lauren had een kamer geboekt voor ons in het hotel waar Ronald eerder was geweest. Na een taxirit van een halfuur en mijn eerste ervaring met de Vietnamese rijstijl. Deze stijl is heel eenvoudig toeter iedereen van de weg als je er langs wil. Je hoort ook de hele dag niks anders dan Toet-toet-toet-toet-toet in Hanoi en ook op de snelwegen en in kleinere steden. Bij binnenkomst in het hotel herkende de hoteleigenaar Ronald meteen. Ingecheckt en daarna zijn we op straat gaan barbecueën, heerlijk. Daarna naar mama (zo heet de vrouw) voor wat biertjes, dat werden er uiteindelijk meer dan een paar. Samen met een Vietnamees en een dronken Australiër hebben we gezellig gedronken.

De volgende dag boekken we een tour naar Halong Bay en de bus naar Hoi an. Daarna hebben we Hanoi bekeken. We zijn begonnen bij het meer, daarna doorgelopen naar de gevangenis waar veel mensen gevangen hadden gezeten en gruwelijke daden zijn gepleegd. Daarna hebben we de taxi naar Ho chi mIn moloseum, het paleis en de pagoda genomen. De man zei dat alles open was, maar alles was dicht. We waren dichterbij, dan dat we eerst dachten toen we de taxi heen namen. Dus zijn we teruggelopen, waardoor we veel van Hanoi zagen. Onderweg hebben we gegeten bij een zaakje, waar ze totaal geen Engels konden. Wat we te eten kregen was dan ook een verassing, maar de bestelling was goed doorgekomen. We zijn daarna nog even op de overdekte markt geweest. Na tien verschillende telefoonzaakjes vond ik een nieuw hoesje voor om mijn telefoon. In de avond aten we de beste cordon bleu die ik ooit gegeten heb.

Deze ochtend ging de wekker vroeg, want rond achten werden we opgehaald voor onze three days two nights Halong Bay tour. We werden als één van de laatste opgehaald en kwamen in een heel klein busje terecht. Ronald zat op de achterbank ingeklemd tussen Britten. Ik zat naast Lauren die met zijn knieën bij zijn oren zat. Het busje miste wat onderdelen en de airco wilde eerst ook niet aan. Nadat we Hanoi uit waren gereden ging de airco aan en zaten we drie uur in de bus tot we in de haven aankwamen. Nog een halfuur wachten en we mochten op de boot, wij waren voor de goedkoopste boot gegaan maar het viel ons niet tegen. We waren voor deze boot gegaan, omdat we gratis bier, wodka, water en cola kregen. De tour begon met een tocht door de baai en vervolgens gingen we naar een cave, een soort van grot. Tenslotte gingen we nog kajakken in de baai. De reddingsvesten hadden we wel aan, maar aan de zijkanten zaten geen gespjes meer om ze ook daadwerkelijk vast te zetten. Na een kwartier waren we er wel weer klaar mee en gingen we onder de douche om het vieze water af te spoelen. Er worden daar ook mensen op het water in hutjes en alles van de boten en de hutjes belandde ook in het water, vies. We genoten op de boot van de laatste zonnestralen tot het eten. Na het eten was ik zo moe dat ik even ging liggen, uiteindelijk werd ik anderhalf uur later wakker toen Ronald bij mij kwam kijken en de airco voor mij wilde aan doen. Verdwaasd en duf ging ik terug mee naar het dek waar iedereen gezellig zijn flessen wodka en het bier aan het opdrinken waren. Het was gezellig en na een paar uur zijn we weer naar onze hut gegaan.

Het ontbijt was deze ochtend vroeg, want we zouden vandaag gaan hiken en werden we naar Catba Island gebracht. Eenmaal van de boot af en bij het punt waar we moesten wachten op de bus begint het te stortregenen. Overal trekken mensen hun regenjassen uit de tassen en worden er poncho’s gekocht. Gelukkig duurt de bui niet lang en kunnen we wel gaan hiken. Samen met onze gids trekken we binnen driekwartier naar boven en beneden. Eerste stuk gaat gemakkelijk, maar daarna moeten we klimmen en klauteren. Het uitzicht bovenop is geweldig, het was de zware klim zeker waard. Op de terug weg naar beneden komen er allemaal nog groepen naar boven. Ronald glijdt uit en hangt aan een boom te bungelen, het ging net goed. Als wij bijna beneden zijn begint het weer hard te regenen. Samen met de Amerikaan die ook mee was met het hiken gaan we een kaartspel doen. We spreken af om het spel later af te maken, want we gaan op weg naar het hotel. We krijgen met ze drieën een grote kamer die naar rook stinkt en later lopen er nog allemaal mieren. We wisselen van kamer, maar de Hygiëne blijft hier ook een beetje achter. Als wij later op tripadvisor kijken naar de beoordelingen van het hotel is dat zeer slecht, het verbaasd ons niks. In de middag gaan we naar het strand met een groep. De stranden zijn hier prachtig. We genieten volop met ze allen van de zon. Als we op het strand zitten met een biertje komt er een Rus uit het water zetten. Hij lijkt eerst op ons (de meiden) af te lopen, maar gaat dan naar de jongens toe. Hij grist het biertje uit het handen van Ronald en drinkt ervan. Met verbazing kijken we naar het tafereel. De Rus is flink geschonken en wanneer de jongens verteld hebben dat ze uit Nederland en Amerika komen is hij helemaal niet meer te genieten. We besluiten om weg te gaan, dan zijn we ook op tijd voor het eten. Na het eten gaan we wat spellen spelen, als laatste doen we het licht uit in het hotel.

Als we in de ochtend bij het ontbijt komen hebben enkele mensen hun bestelling al doorgegeven. Als het ontbijt op tafel staat blijkt dat we alleen een stokbroodje krijg met boter of jam. De jam beweegt heen en weer als de tafel schud en de boter loopt ook bijna weg. Op één broodje kunnen wij natuurlijk niet leven en dat vind de rest ook. Hopen dat we snel weer eten krijgen op de boot. Bij de boot plek worden we weer allemaal verdeeld op de verschillende boten. Wij krijgen geen eten op de boot, maar in het restaurant (nog langer wachten). Op de boot is het gezellig en de zon schijnt goed. Als we aankomen in het restaurant is het hetzelfde eten als alle keren daarvoor tofu, rijst, sojasaus, kool en wat vis. In Hanoi wil ik even geen Vietnamees eten meer, maar gewoon een lekker broodje Doner Kebab. In de bus gaan we gezellig kaarten en we zijn dan ook zo terug in Hanoi. Snel eten, de tassen pakken en we kunnen met de nachtbus naar Hoi An. Als we onderweg zijn in de bus komt Ronald erachter dat hij zijn boek in het busje is vergeten, gelukkig had hij een nieuw boek gekocht. De Vietnamese in de bus zijn vreselijk en de reis is ook niet al te best. Ik lig in het midden boven in een bedje en de jongens beide aan een kant van mij. We hobbelen de hele nacht door, zelfs zo erg dat ik mijzelf vastgesp in de gordel en mij stevig vast houdt tijdens het slapen. Ik slaap de nacht, maar de jongens amper. Rond één uur komen we aan in Hoi An en bij de busstop worden we opgewacht door hotelhouders. Mij wordt het allemaal een beetje te veel het gejengel om mij heen, dus ik loop er bij weg. De jongens bekijken een kamer en besluiten dat we daarheen gaan. We komen uit bij Tue Tam oftewel Homestay, de kamer is fantastisch. We hebben een familie kamer met twee kamers aansluitend aan elkaar met een badkamer, een volle koelkast, alles is schoon en we hebben airco. Wat een paradijsje! We gaan Hoi An in en het is er heerlijk rustig in vergelijking met Hanoi, niet te veel getoeter en heel authentiek. De jongens willen een pak laten maken, dus wij gaan wat winkels bij langs. Er wordt nog geen besluit genomen, de jongens weten wat ze willen nu en waar ze op moeten letten.

Op zaterdag gaan we naar de tailor toe. We zoeken de stoffen uit, maken een prijsopgaven en vervolgens worden de jongens opgemeten. Werkelijk alles wordt opgemeten, de volgende dag mogen ze komen passen. Wij hebben fietsen van het hotel gekregen, dus stappen op de fiets om op het strand te gaan liggen. Een heerlijk dagje strand en wat een prachtig weer. We liggen tot het bijna donker wordt op de strand bedjes en fietsen dan weer terug. In de avond is er feest het gouden leeuwen feest, dat is al vanaf vrijdag begonnen. Heel veel verkleedde kinderen, getrommel en de Vietnamese die samen komen op straat om het te aanschouwen. We gaan naar de overkant van het water om wat te gaan drinken. Als we aan de bucket zitten komen we de Amerikanen uit de bus tegen. Ronald blij, want ze hebben zijn boek meegenomen. Na een gezellige avond lopen we weer terug naar het hotel onderweg worden de straten schoongemaakt en vliegen de ratten overal heen.

Zondagochtend pakken passen, maar eerst heerlijke ontbijten. We fietsen naar Bibi toe en ik ga zitten. Het pak staat prachtig, de stoffen en de kleuren zijn goed gekozen. De jongens laten nog wat aanpassingen doen aan de pakken en ik laat toch ook nog twee blouse maken. Alles kan gemaakt worden zoals ik zelf wil en ook aangepast worden later ideaal. Na het passen huren we twee scooters en gaan naar Marbel Mountains. Lauren zijn kilometerteller doet het eerst niet, dus hij heeft niet door dat hij twintig rijdt. Als hij het eenmaal door heeft hoe het werkt op de Vietnamese weg toetert hij ook mensen van de weg. We klimmen en klauteren naar de top waar het uitzicht geweldig is over de stad en bekijken de tempels. We gaan onder aan de berg nog wat eten en drinken in een leuk tentje en rijden dan terug. In de avond is het groot feest in Hoi an, want de volle maan wordt gevierd. Het is weer druk met verkleedde tijgers en leeuwen. We gaan nog weer wat drinken en dan op bed.

Het is alweer maandag en vandaag gaan we weer passen bij de tailor. Mijn blouse worden net gebracht als we bij BIBI komen, één blouse is goed en de andere moet nog vermaakt worden. Ook de pakken worden voor de laatste keer vermaakt. Vandaag gaan we weer naar het strand en net als de avond daarvoor drinken we weer wat drankjes met de Amerikanen.

Op de dinsdag doen we in de ochtend een kookcursus bij onze homestay. We gaan met de vrouw des huizes naar de markt en vervolgens wordt er uitgebreid gekookt. Wij leren niet echt Vietnamees koken, maar zijn vooral
aan het helpen en zij koken voor ons. Aan het einde van de cursus kunnen wij wel onze geliefde spring rolls of wel de loempia’s maken. Daarna gaan we voor de laatste keer passen, alles zit nu helemaal goed. Na het passen gaan we op pad om een koffer te kopen. Ik neem een extra koffer mee naar huis, zodat de pakken niet per post hoeven worden verstuurd. We gaan souvenirtjes kopen en vinden een mooie koffer. De dames van de tailor zien ons al weer aankomen en staan al te zwaaien. Alles wordt betaald en gaat in de koffer mee naar Tue Tam. Op onze laatste avond drinken we nog eenmaal aan het water, maar maken het niet laat.

De tiende vliegen we terug naar Hanoi. We worden uitgezwaaid door de eigenaar van het huis en stappen in de taxi. Op het vliegveld drinken we een lekker bak koffie. Het bakje is twee euro, maar wij vinden het duur. Dat wordt wat straks terug in Nederland, want het zijn gewoon Nederlandse prijzen. We hebben van onze drie backpacks en de koffer, drie stuks bagage gemaakt om geld te besparen. Ronald zijn backpack is stukken lichter en ook mijn bagage en de koffer zijn niet zo zwaar als we verwacht hadden. We gaan lekker bij de burger king eten en ik koop nog een mooie leren tas. De vlucht is goed en om vijf uur zijn we weer in Hanoi. We eten wat en gaan nog bij mama drankjes drinken. Dit keer zit de Australiër er weer, hij is blij om ons te zien. We blijven zitten tot de politie de straten komt schoonvegen.

De laatste dag gaan we naar een waterpark. Als we aankomen bij het park is het echt een spookpark, totaal geen mensen in het park en heel veel personeel. Gelukkig is het personeel ook in voor ritjes van de glijbaan. Na twee uur glijbanen, zwemmen, springen van duikplanken, dobberen en klauteren gaan we weer terug. Ik neem de jongens nog één keer mee om te winkelen. Ik moet nog een paar dingen hebben voordat ik terug ga naar huis haha. Ze gaan mee maar het moet niet te lang duren en we gaan egg koffie drinken. Ronald wilde een poster hebben, maar misschien wordt het nu toch een schilderij. Nadat ik alles binnen heb koopt Ronald een schilderij, als hij één heeft gekocht besluit ik ook om een kleinere te kopen. De vrouw maakt van het schilderij van Ronald een bouwpakket en van mijn schilderij maakt ze een tas die ik morgen tijdens het vliegen kan meenemen. We gaan bij een heerlijk restaurant eten waar we allemaal een soort stoofpot krijgen, waarop een pan staat met vis. De hele tafel staat vol, want we hebben alle drie hetzelfde genomen. Na het eten doen we voor de laatste keer een drankje bij mama en gaan dan op bed.

Om half vijf gaat de wekker, want onze vluchten gaan al om half negen. Om zes uur zijn we op het vliegveld en ga ik mijn bagage afdroppen, ingecheckt ben ik al. De koffer moet nog betaald worden en de jongens vliegen het vliegveld over om dat te gaan doen. Nadat dat is geregeld moeten de jongens nog worden ingecheckt. We lopen terug naar mijn gate en we moeten afscheid nemen. Na de laatste kussen stap ik door de vertrekhal en lopen de jongens naar hun gate. Als ik in het vliegtuig zit zie ik een vliegtuig komen aanrijden, door de vertraging zie ik het vliegtuig van Ronald en Lauren nu opstijgen. Na een vlucht van tien uur kom ik aan op Helsinki voor de overstap. Na weer een aantal uren kom ik aan in Amsterdam. Mijn koffer is aangekomen, maar mijn backpack nog niet deze wordt nog nagestuurd. Mijn ouders staan mij op te wachten en het is nu echt voorbij. Ik heb het prachtige Azië achtergelaten en Ronald. Het zal allemaal even wennen zijn in Nederland. Morgen begint het gewone leven weer.

Ik wil iedereen nog even bedanken voor het lezen van mijn verslagen en de leuke reacties. Dit was het, maar het zal niet de laatste reis zijn en niet de laatste keer in Azië. Liefs Laura